اتحاد درمانی چیست؟

همانطور که می‌دانید در جلسات روان‌درمانی باید همکاری و مشارکت فعالانه و دو جانبه بین درمانگر و درمانجو برقرار باشد. در حقیقت مطالعه‌ها نشان داده است، مهم‌ترین عامل موثر بر نتیجه بخش بودن جلسات روان‌درمانی، ارتباط دو سویه و تعامل بین درمانگر و درمانجو است که با عنوان اتحاد درمانی یا پیمان درمانی شناخته می‌شود.

اتحاد درمانی چیست؟

به رابطه مثبت و همکارانه بین درمانگر و درمانجو، اتحاد درمانی گفته می‌شود. این اتحاد پایه‌گذار اصلی درمان موفق است و بدون آن، پیشرفت درمانی دشوار و حتی غیرممکن خواهد بود. این اتحاد زمانی شکل می‌گیرد که هر دو طرف به اهداف درمان متعهد بوده و در جهت رسیدن به آن‌ها با هم همکاری کنند. اتحاد درمانی قوی باعث افزایش انگیزه و مشارکت درمانجو در درمان شده و پیش‌بینی‌ کننده نتایج مثبت درمانی است.

اتحاد درمانی یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در روان‌درمانی است. این اتحاد به معنای ایجاد رابطه‌ای مبتنی بر اعتماد، همدلی و همکاری بین درمانگر و درمانجو است.

امروزه بسیاری از روان‌درمانگران اتحاد درمانی را ابزار کلیدی در کمک به مراجعان برای ایجاد تغییرات مثبت در زندگی خود می‌دانند. بنابراین، توانایی ایجاد یک رابطه درمانی قوی و قابل‌اعتماد در حال حاضر یک مهارت ضروری در حوزه سلامت روانی در نظر گرفته می‌شود.

---

اتحاد درمانی یعنی مراجع/بیمار پا به پای روان‌درمانگر برای رسیدن به اهدافش فعالانه مشارکت کند و خنثی، کنش‌پذیر، یا بی‌تفاوت نباشد.

---

اتحاد درمانی بر پایه اعتماد و احترام متقابل استوار است؛ درمانگر و درمانجو هر دو باید برای دستیابی به تغییرات مثبت با هم همکاری کنند. این امر نیازمند ارتباط شفاف و درک متقابل است تا اهداف درمانی به طور موثر مطرح و دنبال شوند. همکاری متقابل درمانگر و درمانجو برای حل مسئله بسیار ضروری است.

قدرت رابطه درمانی تعیین کننده این است که مراجعان به چه میزان به درمان واکنش نشان می‌دهند. یک رابطه درمانی قوی موجب می‌شود که مراجعان در فرآیند بهبودی خود به طور فعال مشارکت داشته باشند که این موضوع به نتایج بهتر ختم می‌شود.

زمانی که مراجعان به درمانگر خود اعتماد دارند و احساس حمایت از او می‌کنند، احتمال اینکه از دستورالعمل‌های درمانی پیروی کنند، بیشتر است، یا اینکه در مورد موضوعات دشوار صحبت کنند و بینش جدیدی پیدا کنند.

چهار عنصر اصلی در اتحاد درمانی

برای دستیابی به نتایج موفقیت‌آمیز درمانی، وجود اتحاد درمانی بین درمانگر و درمانجو ضروریست. این اتحاد، باعث ایجاد اعتماد درمانجو می‌شود، درمانجو را به همکاری تشویق می‌کند و انتظارات واقع‌بینانه‌ای را تقویت می‌کند که به مراجعین کمک می‌کند تا اهداف درمانی خود را محقق کنند. با تمرکز بر این چهار عنصر کلیدی در رابطه درمانی، درمانگران می‌توانند فضایی ایجاد کنند که تغییرات معناداری در آن اتفاق بیفتد.

1- رابطه مثبت

درمانگران باید تلاش کنند تا محیطی بدون قضاوت و حمایت محور برای مراجعین ایجاد کنند. این شامل تعیین مرزهای روشن، ارائه بازخورد به شیوه‌ای همدلانه و گوش دادن فعالانه به صحبت‌های مراجع است.

2- توافق متقابل بر اهداف

درمانگر و مراجع باید بر اهداف درمانی توافق کنند تا درمان موفقیت‌آمیز باشد. این اتحاد درمانی زمانی تقویت می‌شود که هر دو طرف بتوانند به طور شفاف درباره اهداف صحبت کرده و گزینه‌های مختلف را با هم بررسی کنند.

3- انتظارات واقع‌بینانه

در طول درمان، درمانگر و مراجع باید درباره آنچه که می‌توان با توجه به زمان و منابع موجود به دست آورد، واقع‌بین باشند. تعیین انتظارات غیرواقعی ممکن است منجر به احساس ناامیدی یا سرخوردگی در صورت برآورده نشدن انتظارات شود.

4- تقسیم مسئولیت

درمانگر و مراجع هر دو باید مسئولیت پیشرفت در راستای اهداف درمان را به طور مشترک برعهده بگیرند. درمانگر باید راهنمائی و حمایت ارائه دهد، در حالی که به مراجع باید این فرصت را بدهد که نقش فعال‌تری در فرآیند درمان خود داشته باشد. در نهایت این مراجع است که باید از تجربه درمانی خود بهره ببرد و آن را در زندگی روزمره به کار گیرد.

---

اتحاد درمانی بر پایه اعتماد و احترام متقابل استوار است: هم درمانگر و هم مراجع باید برای رسیدن به تغییرات مثبت، با هم همکاری کنند.

---

5 نوع اتحاد درمانی

اتحاد درمانی بین درمانگر و مراجع بر اثربخشی درمان تأثیر می‌گذارد. انواع مختلفی از اتحاد درمانی وجود دارد که برای دستیابی به اهداف مختلف مانند بهبود مهارت‌های ارتباطی یا افزایش انگیزه برای تغییر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در زیر پنج نوع از انواع اتحادهای درمانی که معمولا در درمان استفاده می‌شوند، آورده شده است.

اتحاد دستوری: در این نوع اتحاد، درمانگر نقش فعالی ایفا می‌کند و با ارائه دستورالعمل‌ها و بازخوردها به تسهیل تغییرات در الگوهای رفتاری یا فکری درمانجو می‌پردازد.

اتحاد غیر دستوری: در این نوع اتحاد، درمانگر نقش منفعل دارد و مشاوره یا دستورالعمل مستقیمی نمی‌دهد، بلکه به مراجع این امکان را می‌دهد که از طریق خوداندیشی و بحث، راه‌حل‌های خود را برای مشکلات پیدا کند.

اتحاد تسهیل‌گر: این نوع اتحاد بر کاوش احساسات، افکار و عواطف مراجع تمرکز دارد تا به رشد شخصی او کمک کند.

اتحاد حمایتی: در این نوع اتحاد، درمانگر به مراجع حمایت عاطفی و آسودگی ارائه می‌دهد و در عین حال، طبق نیاز، راهنمایی نیز فراهم می‌کند.

اتحاد هدف‌محور: این نوع اتحاد بر کمک به مراجعین برای دستیابی به اهداف خاص یا کسب مهارت‌های جدید از طریق فعالیت‌ها یا تکالیف عملی که توسط درمانگر تعیین می‌شود، تمرکز دارد.

پنج مولفه اتحاد درمانی

رابطه درمانی بین درمانگر و مراجع، اساس نتایج موفقیت‌آمیز درمان است. پنج مؤلفه زیر برای ایجاد یک پیوند درمانی قوی که تغییرات معنادار را تشویق کند، ضروری هستند:

احترام متقابل

درمانگران باید همیشه احترام خود را به مراجعین نشان دهند و مرزهای حرفه‌ای را حفظ کنند. مراجعین نیز باید با احساس احترام و حمایت را از سوی درمانگر خود داشته باشند تا اعتماد بین آن‌ها شکل بگیرد.

همدلی

درمانگر باید تلاش کند افکار، احساسات، اهداف و تجربیات درمانجو را از دیدگاه او درک کند. این کار فضایی را ایجاد می‌کند که درمانجو می‌تواند به راحتی موضوعات دشوار را بدون احساس قضاوت یا انتقاد مطرح کند.

اصالت

 درمانگر باید با درمانجو صادق، شفاف و صادق باشد و از ایده‌ها یا قضاوت‌های پیش‌داوری شده پرهیز کند. این امر به ایجاد محیطی مورد اعتماد کمک کند و درمانجو را تشویق می‌کند تا در فرآیند خودکاوی، صادقانه عمل کند.

امنیت

ایجاد فضایی امن برای درمانجو به منظور اشتراک‌گذاری تجربیاتش برای درمان موثر، ضروری است. درمانگر باید با رعایت حریم خصوصی، حفظ محرمانگی و ارائه حمایت در مواقع نیاز، احساس امنیت و آرامش را برای درمانجو فراهم کند.

انتظارات مثبت

درمانگر باید به توانایی درمانجو برای ایجاد تغییر ایمان داشته باشد و تلاش کند تا انتظارات مثبت برای فرآیند درمان ایجاد کند. درمانجو نیز باید انتظارات واقع‌بینانه‌ای داشته باشد که او را در طول مسیر درمانی انگیزه‌بخش نگه دارد.

تاثیر اتحاد درمانی

کیفیت اتحاد درمانی بین درمانگر و درمانجو تاثیرات زیادی بر موفقیت درمان دارد.

---

یک رابطه درمانی قوی به برقراری ارتباط شفاف، تشویق به همکاری و تقویت انتظارات واقع‌بینانه کمک می‌کند که به درمانجو امکان دستیابی به اهدافش را می‌دهد.

---

رابطه درمانی فضایی ایجاد می‌کند که در آن تغییرات معنادار می‌تواند رخ دهد، زیرا درمانجویان در فضایی امن و بدون قضاوت، افکار و احساسات خود را بررسی می‌کنند. در نهایت، رابطه درمانی بخش مهمی از موفقیت درمان است.

قدرت رابطه درمانی کمک می‌کند تا تعیین شود درمانجویان چگونه به درمان پاسخ می‌دهند و چقدر احتمال دارد تغییرات مثبت ایجاد شده در طول درمان، فراتر از آن باقی بماند.

رابطه درمانی قوی، مشارکت فعال درمانجو در فرآیند بهبود خود را فراهم می‌کند که منجر به نتایج بهتر و تجربه درمانی موفق‌تر می‌شود.

ارزیابی رابطه درمانی

رابطه درمانی بین درمانگر و درمانجو عاملی مهم در موفقیت نتایج درمانی است. اندازه‌گیری کیفیت این رابطه ممکن است دشوار باشد اما ابزارهای متعددی برای ارزیابی قدرت اتحاد درمانی وجود دارد، مانند «مخزن ارزیابی رابطه درمانی».

مخزن ارزیابی رابطه درمانی

مخزن ارزیابی رابطه درمانی یک نظرسنجی است که از درمانگران و درمانجویان سوالاتی درباره تجربیاتشان از تعامل با یکدیگر می‌پرسد تا سطح رضایت، درک متقابل، اعتماد و ارتباط در رابطه درمانی را ارزیابی کند.

در مجموع، یک رابطه درمانی قوی بین درمانگر و درمانجو برای دستیابی به نتایج مثبت در سلامت روان ضروری است. با ایجاد فضایی از احترام، همدلی، اصالت، امنیت و انتظارات مثبت میان هر دو طرف، افراد احتمال بیشتری دارند که فرآیند درمانی خود را به‌طور مثبت و مؤثر طی کنند.

چگونه درمانگران می‌توانند اتحاد درمانی را تقویت کنند؟

درمانگران می‌توانند با نشان دادن علاقه واقعی به تجربیات درمانجو، ایجاد اعتماد از طریق شفافیت و ارتباط شفاف، تعیین اهداف مشترک، ارائه حمایت عاطفی و راهنمایی عملی و پذیرش بازخورد از درمانجو، اتحاد درمانی را تقویت کنند.

علاوه بر این، درمانگران باید تلاش کنند که همواره فضایی از احترام را ایجاد کنند و در عین حال استقلال درمانجو را در اتخاذ تصمیمات درباره درمان خود به رسمیت بشناسند.

در نهایت، درمانگران باید تمرکز خود را بر ایجاد فضایی امن برای درمانجو قرار دهند تا بدون ترس از قضاوت یا انتقاد، بتوانند به راحتی در مورد موضوعات دشوار صحبت کنند. با انجام این مراحل، درمانگران می‌توانند اتحاد درمانی قوی‌ای با درمانجوی خود بسازند که تغییرات معنادار و بهبود وضعیت روانی و عاطفی درمانجو منجر شود.

معرفی تکنیک‌های ارتباط درمانی با درمانجویان

ارتباط درمانی یکی از مهم‌ترین تکنیک‌های است که کیفیت درمان را برای درمانگر و مراجع در طول روند درمان نشان می‌دهد. این ارتباط نوعی ارتباط حرفه‌ای است و شامل عناصری است که رعایت آنها ضروری می‌باشد. در این ارتباط چارچوب خاصی از درمان وجود دارد و مهم است که مدت زمان آن از قبل مشخص شده باشد. یک مسئله مهم در ارتباط درمانی یک مکان مناسب است مصاحبه باید در یک اتاق درمانی مناسب انجام شود و محیط درمان بدون اشیای مزاحم باشد. 

حین درمان به اصل محرمانه بودن توجه دقیقی می‌شود. درمانگر اجازه ندارد هنگام مشاوره با فرد رابطه صمیمانه‌ای داشته باشد و حتی نمی‌تواند دوستان نزدیک یا بستگانش را که در زندگی اجتماعی دائم با آنها سر و کار دارد درمان کند این قواعد اخلاقی مرزهای روند ارتباط درمانی را تشکیل می‌دهند.

پیشنهاد می‌شود:  رابطه درمانی بی قید و شرط چه تأثیری در روند درمان دارد؟

مراحل ارتباط با  درمانجو

1. آشنایی

در این مرحله درمانجو و درمانگر با هم آشنا می‌شوند. برخورد اولیه درمانگر اهمیت زیادی دارد. برخی درمانجویان اجتماعی هستند و راحت صحبت خود را آغاز می‌کنند اما در مورد همه درمانجویان این مورد صدق نمی‌کند ولی بیمارانی هستند که درگیر افسردگی و اضطراب زیاد که راحت نمی‌توانند باب گفتگو را باز کنند و مشکل خود را مطرح کنند. توجه و احترام به حرف‌های مراجعه کنندگان و ارزش قائل شدن برای حرف‌های او راه مناسبی برای شروع آشنایی است. حتی اگر مراجعه کننده درمانگر را نادیده گرفت، باید به او نشان دهد که به بیمارش به عنوان یک انسان علاقه مند است و بی میلی و عدم توانایی اش را برای برقراری ارتباط درک می‌کند.

2.کشف هویت

در صورت ادامه ارتباط مرحله دوم شروع می‌شود.

بیمار و درمانگر به قدری همدیگر را خوب می‌شناسند که واکنش‌های احساسی مخصوص را در موقعیت خاصی پیش‌بینی می‌کنند. در این مرحله معمولا اعتماد فرد را مورد آزمایش قرار می‌دهند. در مرحله بعد درمانگر بیمار را تشویق می‌کند که حرف‌های خود را به زبان آورده و مذاکراتش را روشن کنند و حمایت‌های عاطفی لازم را جهت ادامه صحبت با او ارائه می دهد.

بیمار ممکن است که منتظر دیدارهای بعدی درمانگر باشد یا ممکن است در ملاقات‌های بعدی او حالت عصبانیت پیدا کند. احتمال رخ دادن همه این حالت‌ها هست ولی نکته اساسی رفتار درمانگر نسبت به این حالات و تحلیل و بررسی هر یک ازین حالت هاست. درک درمانگر از چنین حالت‌هایی نشانه پذیرش بیمار و توانایی او در حفظ اعتماد برای ادامه رابطه و حرکت به سمت مراحل بعدی درمان می‌باشد.

3.استقلال

 درمانجویان درمرحله سوم بیشتر فعال می‌شوند چرا که درمانگر یک فرد مهم محسوب می‌شود. مرحله سوم هنگامی است که مراجع ممکن است بین وابسته بودن و سعی در استقلال در شک و دودلی باشد. این مرحله می‌تواند برای هم درمانگر و هم درمانجو مشکل باشد و درمانگر ناچار است که تمام مهارت‌های ارتباطی و بین فردی خود را استفاده کنند و این اجازه به درمانجو داده می‌شود که احساسات و موقیعت‌های خود را راحتتر بیان کند.

درمانگر احتمال دارد فشارهای زیاد بر روی درمانجو و در نتیجه کم شدن عواطف او را شناسایی نماید. نشان دادن درک این موقعیت‌ها از طرف درمانگر سبب اعتماد عمیق مراجع می‌گردد. وقتی اعتماد مراجع پرورش یافت یادگیری صورت می‌گیرد و اضطراب کاهش پیدا می‌کند

4.ختم درمان

بهتر است درمانجو را از مرحله آغاز آشنایی و ادامه آن برای این مرحله آماده کرد. در مرحله اول درمانگر به درمانجو می‌گوید که برای چه مدتی به طور منظم قرار است که با او جلسه داشته باشد. در طول مدت رابطه درمانگر در فواصل زمانی مختلف به تاریخ خاتمه درمان اشاره می‌کند. در صورتی که درمانگر به هر دلیلی قادر به ادامه به صورت منظم نباشد و بیمار همچنان به او وابسته باشد نیاز است ترتیبی دهد تا جلسات بعدی به زمان‌های دیگری موکول شود.

در مرحله آخر درمانگر به تدریج تعداد جلسات را کم می‌کند و فرد را تشویق می‌کند تا خودش به تنهایی بتواند آموزش‌های دیده شده را اجرا کند و به عبارتی در مواقع خاص که روانشناس در اختیارش نیست درمانگر خودش باشد.

پیشنهاد می‌شود: اهمیت رابطه درمانی در سیر پیشرفت مراجع

تکنیک‌های ارتباط درمانی

ارتباط درمانی گام اساسی در روند بهبودی محسوب می‌شود. درمانگر حرفه‌ای دارای دانش توانایی و مهارت است. ارائه راه‌های صحیح در برقراری ارتباط با بیمار کمک می‌کند که این رابطه مختل نشود.

1-همدلی و گوش دادن فعال

همدلی توانایی است که درمانگر بتواند خود را به جای درمانجو بگذارد تا آنچه احساس را می‌کند و دلیل آن احساس را با تمام وجود درک کند. در واقع درمانگران حرفه‌ای دارای مهارت همدلی هستند و در حال آموختن و تمرین آن هستند. ابتدایی‌ترین راه همدلی این است که درمانگر ابتدا از خود بپرسد بیمارش چه احساسی دارد و بعد چرا چنین احساسی را دارد. با جمله‌ای که هر احساس و همدلی را در بر می‌گیرد برداشت خود را به مراجع منتقل کند.

واضح است که لحن، تن و آهنگ صدای درمانگر همیشه با نحوه جمله او نقش کلیدی در این مورد بازی می‌کنند. نکته مورد ذکر این است که همدلی به معنای تایید گفته‌های مراجع نمی‌باشد. همیشه درمانگر فرصت دارد که بعد از همدلی نظرش را به مراجعه منعکس کند. همدلی نیز مانند سایر مولفه‌های درمان تابع مفهوم پردازی می‌باشد به این معنا که میزان و نوع همدلی از بیمار به بیماری دیگر متفاوت است. همدلی بهتر است بسیار دقیق با ظرافت در جای مناسب و با بیان کلامی و غیرکلامی حرفه‌ای انجام شود تا به اشتباه افکار یا رفتار ناکارآمد بیمار را تایید نکند

2-خلوص و صداقت در رابطه و تجربه گری مشارکتی

یکی دیگر از تکنیک‌های ارتباط درمانی خلوص و صداقت در کنار همدلی می‌باشد.ارتباطات غیر کلامی باید رسانای طبیعی بودن، صادقانه بودن و درگیری هیجانی درمانگر در جذب موضوع باشد. اگر درمانگر این صداقت را نداشته باشد بیمار به راحتی و با دیدن بیان غیر کلامی درمانگر متوجه خالصانه نبودن همدلی او می شود. بنابراین چنانچه درمانگران می‌تواند با احساس مراجع همدلی کند بهتر است از سایر مهارت‌های ارتباط مانند خلاصه سازی یا انعکاس محتوا استفاده کند.

روند جلسات نیازمند مشارکت بیمار در کلیه فعالیت‌های درمانی است. شرکت فعالانه بیمار در بررسی شواهد و انجام تکالیف با درمانگر و خلاصه سازی جلسه بسیار لازم است. یکی از روش‌های برانگیختن مشارکت بیمار سبک ارتباط کلامی درمانگر است 

درمانگر رفتاری از واژه‌ها و عباراتی مانند آیا موافقید؟، با هم، هر دومون و... زیاد استفاده می کند. درمان رفتاری تجربه‌گرا است و به همین علت نیازمند انجام اقداماتی است. این اقدامات با مشارکت فعال درمانگر و درمانجو تعیین شده و انجام می‌شوند. بنابراین تجربه‌گری مشارکتی یعنی اقدامات فعالانه درمانگر و درمانجو با مشارکت هم دیگر برای ضابطه بندی مشکل پیدا کردن راهکار و اجرای آن.

3-دیالوگ سقراطی

سقراط فیلسوف یونان باستان می‌گفت" مادر من ماما بود و من مامای ذهن ها هستم. همانطور که مادرم بچه به دنیا نمی آورد بلکه به زائو کمک می‌کرد که خود بچه را به دنیا بیاورد من نیز به دانشجویان کمک می‌کنم تا مفاهیم در ذهن آنها زاییده شود".

بنابراین پرسشگری سقراطی نوعی زایاندن ذهن‌ها محسوب می‌شود. درمانگر رفتاری از همین روش برای پیش بردن فرآیند درمان استفاده می‌کند. از این رو ادبیات گفت‌وگوی درمانگر رفتاری پرسشگرانه می‌باشد. پرسش‌های جهت‌دار که در نهایت درمانجو را به سمت نتیجه گری مورد نظر درمانگر هدایت می‌کند.

4- بازخورد

تنظیم رفتار، احساس و افکار هر فردی تابع بازخوردهای دریافت شده است. بازخورد یکی از دستاورد‌های درمان است به همین علت درمانگر حرفه‌ای خود به شیوه‌ای مستمر و مکرر به بیمار بازخورد داده یا از او درخواست می‌کند که به وی بازخورد دهد. فرایند درمان بدون ارائه و اخذ بازخورد، شناختی رفتاری تلقی نمی‌شود.

5-خلاصه سازی

خلاصه‌سازی هم به صورت مکرر در جلسات ارزیابی و درمان و هم در پایان هر جلسه نیاز است. خلاصه سازی برای درمانگر و درمانجو باعث رعایت ساختار درمان و حفظ پیوستگی قسمت‌های مختلف هر جلسه می‌شود. مهم‌ترین قسمت فرایند درمان شناختی رفتاری خلاصه سازی‌های مکرر در پایان هر برش از جلسه درمان است. علاوه بر این درمانگر و بیمار در پایان هر جلسه درمان مطالب مطرح شده در آن جلسه را خلاصه می‌کنند. 

هر اقدامی که در درمان صورت می‌گیرد دارای دو بخش است یک منطق نظری و یک استدلال پژوهشی. با توجه به مشارکتی بودن این درمان‌ها منطق باید با بیمار در میان گذاشته شود. به عبارت دیگر هیچ اقدامی از بیمار درخواست نمی‌شود مگر اینکه منطق آن برای بیمار توضیح داده شود و بیمار با آن موافق باشد.

6-استفاده از استعاره مثال و داستان در درمان

یک قسمت عمده از فرایند درمان شناختی رفتاری استفاده از مثال‌ها استعاره‌ها و داستان‌ها در جریان درمان می‌باشد. درمان شناختی رفتاری مبتنی بر پردازش اطلاعات است. مثال‌ها استعاره‌ها تشبیه‌ها و ابزارهای زبانی دیگر راه بسیار مناسبی برای تبدیل اطلاعات به واحدهای پردازشی است که سریع عمل کرده و مستقل از هیجانات منفی ناکارآمد هستند. مثلاً درمانگر برای معرفی مشارکتی بودن فعالیت بیمار و خودش در فرایند درمان از استعاره قایق پارویی استفاده می کند  

مثلاً می‌گویند که" فعالیت درمانی من و شما با هم مانند راندن یک قایق پارویی است هر دوی ما پا‌رو می‌زنیم. اگر هماهنگ با هم و همراه با هم پارو نزنیم قایق پیش نمی‌رود. اگر من به تنهایی پارو بزنم و شما هیچ تلاشی نکنید قایق دور خودش می‌چرخد و برعکس اگر من هم پا به پای شما پارو نزنم قایق به مقصد نخواهد رسید. بنابراین لازم است که در تمام مراحل کار با هم همکاری کنیم.

7-لبخند و شوخ طبعی

درمانگر با طنز و شوخی بسیار ماهرانه تنش و استرس را از جلسه خارج می‌کند. درمانجو نباید این احساس را داشته باشد که به او می خندند بلکه بهتر است بتواند به شوخی‌های درمانگر بخند. بنابراین توصیه می‌شود موضوع خنده یک اتفاق، رفتار یا موقعیت باشد و نه شخصیت و صفات شخصیتی و  ضعف بیمار. درمانجویی را در نظر بگیرید که فکر می‌کند که انسان ناتوانی هست و در اکثر موقعیت‌ها پیش‌بینی می‌کند که نخواهد توانست از عهده انجام کاری که لازم است بر بیاید و لذا از آن کار اجتناب می‌کند.

از طرف دیگر موفقیت‌های خود را نیز نتیجه شانس می‌داند. در این مورد درمانگر موقعیت‌های متوالی را برای این طراحی می‌کند که در آن بیمار با وجود پیش بینی‌های مکرر مبنی بر شکست اجتناب نکند. درمانگر در هر یک از این موقعیت‌ها پس از موفقیت بیمار با لحن حاکی از شوخی می‌گوید:" این بار شانس آوردی نه؟

8-برازنده سازی

یکی از اصول مهم در درمان رفتاری برازنده سازی درمان با شرایط بیمار است. پس درمانگر با انعطاف فراوان برنامه درمان را با ویژگی‌های شخصی اجتماعی و فرهنگی بیمار تنظیم می‌نماید. همه بیماران به طور یکسان متعهد به انجام تکالیف نمی‌باشند. تمام بیماران به یک اندازه مشتاق تغییر نیستند و همه آنها به شکل مشابه خود افشایی نمی‌کنند. به همین علت نیاز است درمانگر انعطاف پذیر باشد و تکالیف فنون و ارتباط درمانی متناسب با ویژگی‌های بیمار تنظیم نماید. این اقدام برازنده سازی درمان با شرایط بیمار نامیده می‌شود.

مثلاً برنامه فعال سازی برای بیمار دارای علائم افسردگی که در طول روز از رختخواب بیرون نمی‌آید می‌تواند شامل برنامه ریزی برای چند ساعت بیرون بودن از رختخواب یا نشستن در جلوی تلویزیون باشد در حالی که برای دانشجوی افسرده‌ای که در کلاس های دانشکده خود حاضر می‌شود ولی نمی‌تواند مطالعه کند برنامه فعال سازی شامل برنامه‌ریزی برای اختصاص ساعاتی به مطالعه خواهد بود.

9- خود افشایی

در درمان رفتاری در صورن جنبه درمانی درمانجو، درمانگر اجازه دارد اطلاعاتی درباره خود به بیمار بدهد. به این ترتیب درمانگر با بیمار درد و دل نمی‌کند یا برای حل مسائل شخصی خود دست به خود افشایی نمی‌زند بلکه اطلاعاتی را که ارزش درمانی داشته باشد به بیمار می‌دهد. در این خود‌افشاگری‌ها درمانگر به گونه‌ای رفتار نمی‌کند که گویی هیچ مشکل را در زندگی تجربه نمی‌کند و مشکلاتی دارد که حل آنها عاجز است.

خود افشایی‌ها مثال‌هایی از  بکار بردن مهارت‌های حل مسئله برای مقابله با افکار ناکارآمد، برنامه‌ریزی، فعالیت یا فرایندهای دیگری است که درمانگر خود انجام داده و بیمار می‌تواند آنها را تقلید کند و از آنها بیاموزد.

پیشنهاد می‌شود: معرفی کاربردهای نرم افزار مدیریت مراکز روانشناسی دکترلینک

 در اخر اگر رابطه مراجع و درمانگر بدون شکل گیری ارتباط اتفاق بیفتد، درمان جلو نمی‌رود و درمانجو بهبودی پیدا نمی‌کند.

شما مدیر داخلی یا منشی مرکز روانشناسی هستید؟ آیا به مشاوره جذب مراجع نیاز دارید؟ همین الان تماس بگیرید: ۰۹۱۲۰۰۴۴۸۲۴

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.

 

 

 

 

 

 

14تکنیک‌ جذب و حفظ درمانجو در مراکز روانشناسی

کاملا اشتباه است اگر تصور کنیم جذب درمانجو برای مرکز روانشناسی، یک فرآیند ثابت و با راهکاری مشخص است.  در واقع روش‌ها و ابزارهای مختلفی برای جلب اعتماد مراجعین و ترغیب آن‌ها به درمان و دریافت خدمت وجود دارد.
برای اینکه فردی با یک مرکز روانشناسی آشنا شود، به آن اعتماد کند و از یک مراجعه کننده ساده به یک درمانجو تبدیل شود، مسیری خاص و طولانی را باید طی کنیم.
این فرایند طولانی و خاص برقراری ارتباط و جذب درمانجو، در واقع همان بازاریابی درمان است که انجام تبلیغات نیز بخشی از این فرایند می‌باشد. ما با تکنیک‌ها و روش‌های مختلف بازاریابی می‌توانیم به شیوه‌ای کاملا موثر، برای مرکز درمانی، درمانجو جذب کنیم.
در این مقاله 14 روش و تکنیک جذب درمانجو برای مراکز روانشناسی را با هم بررسی می‌کنیم.

چرا بازاریابی و تبلیغات برای مرکز روانشناسی، ضروری است؟

در شرایط فعلی، مدیران همه سازمان‌ها و ارگان‌ها ناگزیرند برای جذب مشتری و ارائه خدمات دلخواه مشتری از بازاریابی یا مارکتینیگ در سازمان خود بهره بگیرند.
امروزه  بازاریابی تنها مختص به واحدهای تجاری نیست، بلکه همه سازمان‌ها با هر هدف و چشم اندازی که داشته باشند، نیاز به برنامه‌ریزی برای بازاریابی، اجرای صحیح آن و سنجش عملکرد برنامه بازاریابی بر اساس شاخص‌های کلیدی عملکرد خود دارند.  
از آن‌جایی که جذب درمانجو برای مرکز روانشناسی، یکی از کلیدی‌ترین اقداماتی است که امروزه مدیران مراکز روانشناسی به اهمیت آن پی برده‌اند، در نتیجه اجرای یک برنامه بازاریابی از ضروری ترین اقداماتی است که باید به آن بپردازند.

اساسا بازاریابی می‌تواند هم در سازمان‌ها تجاری و هم در سازمان‌های غیر تجاری نظیر سازمان‌های با محوریت خدماتی و درمانی مانند بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز روانشناسی نیز به کار گرفته شود.
اما اغلب مراکز روانشناسی، نظر مساعدی به بازاریابی ندارند و گاها آن را مغایر با اخلاق حرفه‌ای می‌دانند. که دلیل این امر ناشی از عدم دانش کافی در خصوص علم بازاریابی است.
از سوی دیگر مراکز روانشناسی، بازاریابی را مقوله‌ای جدا از تبلیغات می‌دانند در حالی که تبلیغات یا پرموت کردن خدمات مراکز روانشناسی، بخشی از فرایند گسترده و جامع بازاریابی درمان است که در نهایت به جذب درمانجو منجر خواهد شد و رویکردی جامع با هدف جلب رضایت درمانجویان دارد.

سلامت روانی جامعه و توجه به کیفیت درمان، اساس کار بازاریابی مراکز روانشناسی

اهمیت بیش از پیش مراکز روانشناسی به ارتقاء سلامت روانی جامعه، منجر به تمرکز بر بهبود کیفیت و کمیت خدمات روانشناسی این مراکز شده است. و مراکز روانشناسی این افزایش کیفیت را به عنوان یک مزیت رقابتی ویژه و منحصر بفرد، مورد توجه قرار داده‌اند.
از آن‌جایی که مراجعه کنندگان توانایی ارزیابی تخصص و دانش درمانگران در یک مرکز روانشناسی را ندارند و با توجه به فاکتورهای محیطی و ارتباطی، یک مرکز روانشناسی را قضاوت می‌کنند، بنابراین اینجاست که دانش بازاریابی به مدیریت مرکز روانشناسی کمک خواهد کرد تا اعتماد مراجعه کننده را جلب کند و او را در شرایط تصمیم گیری برای مراجعه به یک مرکز روانشناسی قرار دهد.
این تصمیم گیری به عنوان یک راهنمای جامع در فرآیند بازاریابی مراکز روانشناسی عمل می‌کند و به یافتن راهکارهای جذب درمانجو برای مرکز روانشناسی؛ در مناسب‌ترین زمان و اطمینان از بازگشت درمانجو منجر می‌گردد.
تکنیک‌های وجود دارد که با فراگیری آن‌ها می‌‌توانید مراجعه کننده بیشتری را به مرکز روانشناسی جذب کنید. فقط کافی است مراجعه کنندگان و درمانجویان را بشناسید، از نیازهای آنان مطلع باشید و انتظاراتشان را بسنجید.
در این مقاله به بررسی روش‌های جذب و حفظ درمانجو برای مراکز روانشناسی و چگونگی تعامل با درمانجویان خواهیم پرداخت.

1- انتخاب تیم پذیرش مناسب برای جذب درمانجو به مرکز روانشناسی

اولین برخورد مراجعه کننده در یک مرکز روانشناسی با پرسنل و تیم پذیرش مرکز است و این برخورد عنصری تعیین کننده برای مراجعات بعدی درمانجو است.

یک برخورد اشتباه از طرف پرسنل یا تیم پذیرش مرکز باعث می‌شود وی هرگز به مرکز روانشناسی مراجعه نکند و شاید سایر افراد را از مراجعه به مرکز بازدارد. پس افرادی را برای تیم پذیرش باید استخدام کرد که علاوه بر آشنایی با اصول بازاریابی برخوردی عالی با مراجعه کنندگان داشته باشند.
اگر در هنگام استخدام پرسنل دقت کافی به عمل آید، با اطمینان بالا می‌توان گفت این افراد در پیشرفت مرکز روانشناسی، تاثیر شگرف خواهند داشت. استخدام افراد توانا و شایسته برای تیم پذیرش، مراجعه کننده را بار دیگر به سوی مرکز سوق می‌دهد و علاوه بر آن امکان معرفی مرکز به سایرین اعم از افراد خانواده، دوستان و آشنایان نیز افزایش می‌یابد. روش بازاریابی دهان به دهان و بر مبنای توصیه افراد موثرترین نوع تبلیغات حوزه روانشناسی است.
البته نحوه ارتباط با مراجعه کننده تنها محدود به مراجعات حضوری نیست. شیوه پاسخگویی به اولین پیام مخاطب در فضای مجازی، یا اولین ارتباط تلفنی وی با مرکز روانشناسی، همگی باید بر اساس تکنیک‌های صحیح بازاریابی باشد.

بیشتر بخوانید: فرمول 5 مرحله‌ای استخدام پرسنل کلینیک

2- از مراجعین و درمانجویان سابق مرکز غافل نشوید.

افرادی که مدت‌هاست به یک جذب درمانجو مراجعه و خدمات درمانی دریافت می‌کنند، به نسبت مراجعه کننده تازه وارد، سطح اعتماد پذیری بیشتری نسبت به مرکز روانشناسی دارد.
مراجعه کنندگان قبلی و وفادار، بهترین بازاریاب مرکز روانشناسی هستند و با تبلیغات دهان به دهان، می‌توانند درمانجویان جدیدی را به مرکز شما روانه کنند.

نکته مهم در خصوص مراجعان وفادار این است که این هزینه حفظ مراجعه کنندگان و درمانجویان قبلی به نسبت بسیار پایین تر از هزینه تبلیغات و جذب درمانجوی جدید است.
برای اینکه راه‌های ارتباط با درمانجویان قبلی خود را حفظ کنید؛ لازم است داد‌های قدیمی را که روی کاغذ ثبت نموده‌اید به داده‌های دیجیتال تبدیل کنید. به دسته بندی مخاطبان خود پرداخته، آن‌ها را بر اساس سن، جنسیت، محل زندگی و حتی خدماتی که قبلا دریافت کرده‌اند، دسته بندی کنید.
و هرگاه لازم بود یک کمپین اطلاع‌رسانی نظیر پیامک داشته باشید. ارائه یک پیشنهاد جذاب، یا عضویت در باشگاه مشتریان مرکز روانشناسی، بهانه خوبی برای ارتباط مجدد با کسانی است که مرکز شما را از قبل می‌شناسند.

بیشتر بخوانید: جذب بیمار جدید یا حفظ بیمار قبلی؛ مسئله این است

3-رضایت، مراجعه کننده ناراضی را جلب کنید.

بی شک افرادی بوده‌اند که به واسطه فرایند پذیرش، نحوه دریافت خدمات، زمان انتظار و….احساس ناخوشایندی داشته باشند و این احساس در نهایت به عدم رضایت آن‌ها منجر شده باشد.
باید همواره این را به خاطر داشته باشید که یک مراجعه کننده ناراضی پتانسیل این را دارد که افرادی که هنوز به مرکزشما مراجعه نکرده‌اند یا مراجعینی که در حال انتظار مراجعه به درمانگر هستند را از روند پذیرش یا درمان در مرکز روانشناسی منصرف کند.
پس در هنگام برخورد با مراجعه کننده ناراضی، اولویت را در مرتفع کردن مشکل شخص قرار دهید تا علاوه بر حفظ خود مراجعه کننده جهت مراجعات بعدی، از ریزش سایر مراجعه کنندگان جلوگیر کنید.

نکته قابل ملاحظه این که، معمولا افراد آخرین رویدادی که برایشان رخ داده است را در ذهن خود ثبت می‌کنند. پس می‌توان چند مشکل قبلی را با یک فعالیت مثبت، جبران کرد.

بیشتر بخوانید: شاخص‌های اندازه‌گیری رضایت بیماران

4-ارائه خدمات ویژه در مرکز روانشناسی

مراجعه کنندگان همواره تمایل دارند به مراکزی برای خدمات مشاوره و روانشناسی مراجعه کنند که خدمات ویژه، با متد علمی روز را ارائه می‌‌دهد.
بهره‌مندی از جدیدترین متدهای علمی و روانشناسی، استفاده از سیستم فالوآپ و پیگیری مراجعه کنندگان می‌تواند از روش‌های باشد که مرکز روانشناسی و مشاوره شما را از سایر مراکز رقبا متمایز کند.
فراموش نکنید، همواره یک نقطه تمایز در کار خود ایجاد کنید.و به گونه‌ای باشید که دیگران درباره شما صحبت کنند.

5- اجرای سیستم ارتباط با درمانجو

استفاده از سیستم‌هایی به منظور یادآوری زمان مراجعه به درمانجو که به اشکال مختلف نوبت‌های وی را به او یادآوری می‌کند؛ باعث رضایت شخص می‌شود. این سیستم هم افراد را به استفاده از خدمات مرکز روانشناسی علاقمند می‌کند و هم موجب می‌شود درمانجویان نسبت به مرکز روانشناسی و دریافت خدمات مشاوره وفادارتر باشند.
استفاده از نرم‌افزارهای CRM یا مدیریت ارتباط با مشتریان و یا نرم‌افزارهای تخصصی PRM یا مدیریت ارتباط با بیماران؛ در کنار یک سامانه ارسال پیامک اختصاصی، برای پیش بردن این تکنیک بسیار موثر خواهد بود. همچنین می‌توانید از امکانات رسانه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌هایی مانند واتس اپ نیز بهره ببرید.

بیشتر بخوانید: crm پزشکی

6-اطلاعات کامل به درمانجویان بدهید.

یکی از دلایل عدم مراجعه درمانجویان به مراکز روانشناسی و مشاوره، نبود شفاف‌سازی از فرایند مشاوره، طول دوره درمان و … است. بهتر است با تهیه بروشورهایی با عنوان روند پذیرش مراجعین، مدت زمان انتظار تا دریافت خدمت و همچنین اطلاعاتی کامل فرایند پس از درمان؛ تمام پرسش‌های ذهن مراجعین پاسخ داده شود تا از مقایسه ذهنی درمانجویان و نارضایتی آن‌ها جلوگیری شود
می‌توانید این بروشورها را به صورت چاپی در اختیار کسانی قرار دهید که حضورا مراجعه کرده‌اند تا زمان انتظار آنها راحت‌تر سپری شود. همچنین نسخه‌های دیجیتال این بورشورها را نیز می‌توانید برای افزایش نرخ جذب، برای مخاطبان خود ارسال کنید. فقط به جای ارائه اطلاعات تکراری که به فراوانی در فضای مجازی در دسترس همگان قرار دارد؛ به نکاتی بپردازید که کیفیت خدمات شما و نقطه تمایز شما را نشان می‌دهد

7-تجربه‌های درمانجوی قبلی کلید جذب درمانجوی جدید

یکی از موثرترین، قابل اعتمادترین و اقتصادی‌ترین شیوه‌های بازاریابی مراکز روانشناسی استفاده از تجربه درمانجویان قبلی است. در این حالت درمانجو با مشاهده فردی که مشکلی مشابه خود دارد همزادپنداری می‌کند و پس از شنیدن روند مشاوره و درمان و احساس خوب شخص، به مراجعه حضوری و در نهایت دریافت خدمت ترغیب می‌شود.
به درمانجویان توصیه کنید، از صحبت‌های کلیشه‌ای درباره مرکز مشاوره و به جای تشکر از درمانگران و پرسنل مرکز، درباره تجربه شخصی خود در دریافت مشاوره و خدمت و ویژگی‌های منحصربفرد مرکز شما صحبت کنند.

8- برخورد درمانگران با درمانجو

هر مراجعه کننده‌ای تمایل دارد هنگام مراجعه به مرکز روانشناسی، با برخوردی گرم و صمیمی از سوی درمانگر خود مواجه شود که تلفیق این مهم با دانش، تجربه و مهارت درمانگر می‌تواند تجربه‌ای خوب را برای هر درمانجویی فراهم کند.
نحوه برخورد درمانگر با درمانجو یکی از اساسی‌ترین اصول در جذب مراجعه کننده مرکز مشاوره و روانشناسی است.

9-طراحی داخلی مرکز روانشناسی

نوع طراحی داخلی مرکز مشاوره و روانشناسی عامل مهمی در جذب مراجعه کنندگان است. زمانی که مرکز طراحی اصولی  داشته باشد علاوه بر اینکه حس خوب و مطلوبی در مراجعین ایجاد می‌کند، بر کمیت و کیفیت مراجعین نیز تاثیر می‌گذارد.

مرکز روانشناسی جایی است که افراد با احساسات و شرایط روحی خاص به آن‌جا مراجعه می‌کنند و باید ساعاتی را نیز در آن‌جا به انتظار بشینند، بنابراین برخورداری از طراحی جذاب و آرامبخش چیزی است که در طراحی داخلی این مراکز باید رعایت شود.
با به کارگیری روانشناسی رنگ‌ها، یک رنگ آرامش‌بخش را می‌توان انتخاب کرد تا درمانجو در زمان حضور در مرکز احساس آرامش  داشته باشد. شیوه چینش مبلمان، ایجاد فضاهای خصوصی برای راحتی بیشتر مراجعین، استفاده از موسیقی برای کاهش استرس و در نهایت ارائه یک تجربه محیطی مناسب، همگی به افزایش نرخ جذب شما کمک خواهد کرد.

10- شیوه قیمت گذاری و تعرفه خدمات

یکی از تاثیر گذارترین عوامل در جذب درمانجو تعرفه خدمات است. تعرفه خدمات باید بهینه و متناسب با موقعیت مکانی مرکز روانشناسی شما باشد. هزینه‌های خارج از عرف می‌تواند نتایج منفی را برای جذب درمانجو در مرکز روانشناسی به همراه داشته باشد.
البته استراتژی‌های قیمت‌گذاری در خدمات روانشناسی بسیار متفاوت است. ممکن است شما برای ایجاد مزیت رقابتی، استراتژی رهبری قیمت را در پیش نگرفته باشید اما می‌توانید با مدیریت هزینه‌ها، کاهش هزینه‌های اضافی داخلی و استفاده از تکنیک بررسی نرخ بازگشت سرمایه، قیمت‌های خود را پایین‌تر از دیگر رقبا نگهدارید.

11- برای مراجعین یک هدیه در نظر بگیرید.

یکی از اقداماتی که هنگام خروج مراجعه کننده تاثیر زیادی در حفظ و وفادارسازی وی دارد، اهدای یادگاری یا هدیه به مراجعه کننده است. این کار سبب می‌شود که مراجعه کننده همواره به یاد درمانگر یا مرکز روانشناسی که قبلا مراجعه کرده باشد. و به احتمال بسیار قوی در دفعات بعدی نیز، به همان مرکز مراجعه خواهد کرد.
این همان چیزی است که به مخاطب شما اجازه می‌دهد تا در مورد شما با دیگران صحبت کند. به او بهانه‌ای خواهید داد تا پس از خروج از در مرکز مشاوره نیز، باز به یاد شما باشد و به شما فکر کند. در واقع یک گام کوچک اما موثر در مسیر برندینگ کلینیک شما خواهد بود.

12- به بازخوردهای درمانجویان در فضای آنلاین توجه کنید.

درمانجو پیش از اینکه به یک مرکز روانشناسی مراجعه کند، در فضای مجازی و بسترهای آنلاین به جستجو و پرس و جو می‌پردازد. در واقع پیش از اینکه به شما مراجعه کند، باید به شما اعتماد نماید و مرکز روانشناسی شما را انتخاب کند. و بسیاری این اعتماد و انتخاب را بر اساس گفته‌ها و تجربه‌های سایر درمانجویان در فضای مجازی کسب می‌کنند.
پس بسترهای کافی برای ایجاد اعتماد  را در فضای مجازی ایجاد کنید. مانند داشتن یک صفحه اینستاگرام قدرتمند در کنار یک وب‌سایت جامع با قابلیت بصری جذاب، کاربری آسان و مواردی که نرخ جذب فرایندهای بازاریابی شما را افزایش می‌‌دهند.

بیشتر بخوانید: 10 روش افزایش بازدید در اینستاگرام مخصوص پزشکان

13- به ارجاع دیگر همکاران نیز توجه کنید.

به عنوان یک درمانگر که می‌تواند ارجاعاتی از سایر درمانگران یا پزشکان داشته باشد توجه کنید. و بستر مناسبی برای اعتماد سازی و همکاری با سایر درمانگران ایجاد کنید. این روش یک فرصت همکاری مشترک برای ارجاع درمانجویان و جذب مراجعه کننده جدید است.

14- مشاوره به همراه مثبت اندیشی

از مهم ترین نکات در مشاوره، نحوه کلام درمانگر در بیان مسائل به درمانجو است. روش برخورد درمانگر تاثیر زیادی بر روحیات مراجعه کننده دارد. سبک  بیان می‌تواند در روند درمان درمانجو نیز تاثیر مستقیم گذارد.

در بسیاری از مواقع، فرد در شرایطی بحرانی قرار دارد و کمک درمانگر می‌تواند در خروج او از این شرایط نقش کلیدی داشته باشد. پس درمانگر باید به درمانجو دلگرمی بدهد و او را صمیمانه در طی مسیر درمان همراهی کند.

امیدوارم از مقاله امروز لذت برده باشید و به شما کمک کرده باشد. لطفا نظر خود را درباره این پست در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.

 

تأثیر قوانین اتاق درمان بر پیشرفت مراجع

اتاق درمان و در نگاه کلی، روان درمانی مانند سایر بخش‌های زندگی اجتماعی چارچوب و قواعد خاص خود را دارد. از این رو، توجه به این امر، یکی از اصلی‌ترین اصول درمان به شما می‌رسد. عدم توجه به قواعد مشخص درمان نه تنها به سلامت مراجع کمک نمی‌کند، بلکه در نهایت باعث آسیب‌های جبران‌ناپذیر به او نیز می‌شود.
بر این اساس، توجه به چارچوب‌های درمانی، نکته مهمی است که در مسیر درمان باید به آن توجه شود و درمانگر از آن در جهت پیشرفت سیر درمان استفاده کند. با توجه به این موضوع، در ادامه به بررسی برخی از قواعد درمانی می‌پردازیم.

محدودیت زمانی جلسات

در راستای بررسی قوانین اتاق درمان، یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی که باید به آن توجه شود، محدودیت زمانی جلسات است. زمان جلسات درمان با توجه به نیاز مراجع و تشخیص درمانگر مشخص می‌شود و هر گونه تغییر در آن باید بر اساس گفت و گو و رضایت مراجع و درمانگر باشد.
لازم به ذکر است، محدودیت جلسات درمانی، صرفاً به این معنی نیست که اگر مراجع به تعداد جلسات بیشتری در هفته نیاز داشت یا اتفاق مهمی در مسیر برای او پیش آمد، درمانگر موظف نیست که به آن رسیدگی کند. در این موارد، درمانگر بر اساس، شرایط مراجع سعی می‌کند، زمانی را برای او در نظر بگیرد و چالش پیش آمده را بررسی کند.

هزینه هر جلسه

هزینه جلسات نیز موضوع مهم دیگری است که در بررسی قوانین اتاق درمان باید به آن پرداخته شود. زمانی که درمانگر از مراجع خود، هزینه دریافت می‌کند، در واقع این پیام را می‌دهد که او هم در ساختن مسیر درمان شریک است و صرفاً درمانگر نیست که در این زمینه تلاش می‌کند.
هزینه جلسات درمان نیز بر اساس موقعیت مراجع تعیین می‌شود و این موضوع نیز در اتاق درمان قابل بحث است. زمانی که از پول در جلسات درمانی صحبت می‌کنیم، صرفاً این موضوع از پیش تعیین شده نیست و کاملاً بر اساس توافق طرفین صورت می‌گیرد.

عدم ارتباط فیزیکی مراجع و درمانگر در خارج از فضای درمان

اساس اتاق درمان و در حالت کلی، رابطه درمانی بر پایه مراقبت از مراجع است. در واقع درمانگر با ایجاد فضای امن از احساساتی که مراجع آن‌ها را به شکل کلمات نشان می‌دهد، مراقبت می‌کند. از این رو، هرگونه تماس فیزیکی بین مراجع و درمانگر، خلاف قواعد درمانی است و در صورت بروز چنین از طرف مراجع با درمانگر، درمان خاتمه یابد و با توجه به شرایط مراجع، بهتر است او به درمانگر دیگری ارجاع داده شود. همچنین در ادامه لازم به ذکر است، ارتباط مراجع و درمانگر، صرفاً محدود به اتاق درمان می‌شود و هر گونه ارتباطی خارج از اتاق درمان خلاف قواعد درمانی است و در صورت بروز این چالش‌ها بهتر است که سریعاً درمان خاتمه یابد.

عدم توصیه به مراجع

درمانگر در اتاق درمان، از تجربیات مختلف مراجع، مراقبت می‌کند. از این رو، در ایجاد اتحاد درمانی، هر گونه توصیه به مراجع خارج از چارچوب درمان است و باید از آن فاصله گرفت. در مسیر درمان، آنچه که اهمیت دارد، توجه به ظرفیت درونی مراجع برای پذیرفتن مسئولیت زندگی خودش است.
زمانی که درمانگر سعی می‌کند، با توصیه‌های خود، مراجع را به مسیر مشخصی هدایت کند، نه تنها قدرت تصمیم‌گیری برای زندگی را از مراجع می‌گیرد، بلکه در نهایت این رابطه به مسیری می‌رود که مراجع با وابستگی به درمانگر اختگی و عدم توانایی را تجربه می‌کند.

رازداری درمانگر

اصل دیگری که در بررسی قواعد اتاق درمان، باید به آن پرداخته شود، رازداری درمانگر است. مراجع در اتاق درمان آسیب پذیر ترین چهره خود را به نمایش می‌گذارد و رازداری و توجه درمانگر به احساساتی که او تجربه می‌کند باعث اطمینان مراجع به او می‌شود و در نهایت با توجه به تجربیات گذشته خود، مسیر متفاوتی را تجربه می‌کند.

چرا توجه به قوانین اتاق درمان مهم است؟

در این مقاله به قوانین اتاق درمان مانند، هزینه جلسات درمانی، محدودیت ساعت درمان، رازداری درمانگر و عدم ارتباط فیزیکی مراجع و درمانگر پرداخته شد. اهمیت توجه به هر کدام از این قواعد به حدی است که می‌تواند پایه و اساس یک درمان موفق را رقم بزند. همان طور که می‌دانید، هر کدام از این قواعد در جایگاه خودشان مهم هستند و به مراجع کمک می‌کند که با اعتماد به درمانگر، احساسات خود را بروز دهد و با کمک او سیر درمان را بخوبی پیش ببرد.

امیدوارم از مقاله امروز لذت برده باشید و به شما کمک کرده باشد. لطفا نظر خود را درباره این پست در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.

مقالات مرتبط:

چالش‌های اتاق درمان

اهمیت رابطه درمانی در سیر پیشرفت مراجع

رابطه درمانی بی قید و شرط چه تاثیری در روند درمان دارد؟

سکوت به مثابه درمان

 

چالش‌های اتاق درمان

از آنجا که مراجع در اتاق درمان عمیق و دست نیافتنی‌ترین احساساتش را در سطح روان خود تجربه می‌کند، گاهی تجربه این احساسات، در مسیر درمان و ایجاد ارتباط درمانی کارآمد با درمانگر باعث به وجود آمدن چالش‌های متفاوتی شود. اما همانطور که میدانید، کوچک‌ترین اتفاقات در مسیر درمان احتیاج به تحلیل و بررسی از سوی درمانگر را دارد، از این رو، بهتر است، این چالش‌ها بخوبی بررسی و در راستای پیشرفت روند درمان از آن استفاده شود.
لازم به ذکر است، گاهی این چالش‌ها باعث کاهش سرعت روند درمان میشود و بهتر است که مراجع و درمانگر با کمک یکدیگر بخوبی برای بررسی آن زمان بگذارند و چالش مورد نظر را تحلیل کنند.

مقاومت مراجع

یکی از شایع‌ترین مواردی که درمانگران در اتاق درمان با ان مواجه می‌شوند، مقاومت مراجع در برابر تغییرات مسیر درمان است. در برخی موارد مراجع به مقاومت خود برای تغییر آگاه نیست و این موضوع کاملاً در ناخودآگاه او اتفاق می‌افتد.
مسیری که درمانگر در هنگام مواجهه با این چالش طی می‌کند، به سطح آوردن دفاع ها و خودآگاه کردن آن‌ها است که همین موضوع این فرصت را برای مراجع فراهم می‌کند که با دفاع ها و کارکرد ناخودآگاه خود مواجه شود و بیشتر آن‌ها را بشناسد.
از آنجایی که کارکرد این دفاع ها ممکن است، تأثیر مثبتی در زندگی برخی مراجع داشته باشد و از آن برای رسیدن به اهداف خود استفاده کرده باشند، پذیرش و تغییر آن ممکن است، برای او آسان نباشد، پس همانطور که اشاره شد، ممکن است درمانگر زمان زیادی برای شناخت و تحلیل این دفاع ها برای پیشرفت مراجع صرف کند.

انتقال و انتقال متقابل در اتاق درمان

دو مفهوم مهمی که باید مراجع و درمانگر در فرایند روان درمانی باید به آن توجه داشته باشند، انتقال و انتقال متقابل است. مراجع تمام تجاربی که از سال‌های کودکی خود زیست کرده را به اتاق درمان می‌آورد. از این رو، انتقال زمانی اتفاق می‌افتد که او تمام احساسات و تجارت دوران کودکی خود را در ارتباط با درمانگر نیز، تجربه کند و به نوعی همان ارتباطی که با مراقب های اولیه خود تجربه کرده است را در اتاق درمان بسازد.
در این زمان، درمانگر با هوشمندی خود، فضایی ایجاد می‌کند که مراجع تمام احساسات و تجارب گذشته خود را تجربه کند و با تحلیل، بررسی و مراقبت از او، تجربه متفاوتی از ارتباط را برای او می‌سازد. انتقال ممکن است در قالب، خشم و درخواست‌های غیرمعقول از درمانگر خود در اتاق درمان تجربه شود.
انتقال متقابل، از چالش‌ها و دغدغه‌های ذهنی درمانگر نشات می‌گیرد و زمانی خودش را به شکل مشکل در اتاق درمان نشان می‌دهد که درمانگر نتواند آن را کنترل کند و باعث آسیب به روند درمان و مراجع شود. بر این اساس، یکی از مهم‌ترین مواردی که درمانگر در مسیر شغلی خود باید به آن توجه داشته باشد، درمان گرفتن و تحلیل شدن توسط درمانگر دیگر است.
در حالت کلی درمان گرفتن، این امکان را برای درمانگران فراهم می‌کند که با چالش‌های ذهنی و دغدغه‌های خود آشنا شوند و به سیر درمان آسیب وارد نکنند.

غیبت مراجع

غیبت، نادیده گرفتن و فراموش کردن زمان جلسات از سوی مراجع می‌تواند، یکی از نشانه‌های مقاومت، عدم علاقه و اشتیاق به درمان باشد. این مقاومت معمولاً ناخودآگاه است و مراجع از دلائل آن آگاه نیست. درمانگر در این موارد باید با هوشمندی کامل، از مراجع بخواهد که دلائل غیبت و نادیده گرفتن جلسات را توضیح دهد و در پس کلماتی که او بیان می‌کند، او را بشناسد و نیازهای او را در روابط بین فردی بررسی کند.

سکوت مراجع و عدم اشتیاق او به صحبت کردن

سکوت یکی از ابزارهای درمانی است که درمانگر به‌واسطه آن می‌تواند، با ناخودآگاه مراجع ارتباط برقرار کند. اما در برخی موارد، این سکوت به یکی از چالش های درمان تبدیل می‌شود. زمانی که مراجع به هر دلیلی تمایلی برای ادامه درمان و ارتباط با درمانگر نداشته باشد، ممکن است، سکوت را انتخاب کند.
مراجع با سکوت خود در واقع با درمانگر حرف می‌زد و نیاز خود را از روند درمان به او نشان می‌دهد. او یاد گرفته که در موقعیت‌هایی که برای او سخت و دردناک است، سکوت کند. درمانگر در این مرحله بهتر است، با مراجع همراه شود و او را در این مسیر مراقبت او باشد.

همراهی با چالش‌های درمان

تحلیل چالش‌ و دغدغه‌های اتاق درمان به درمانگر کمک می‌کند که با ناخودآگاه مراجع ارتباط برقرار کند و دفاع ها و احساسات سرکوب شده مراجع را به سطح بیاورد از آن در جهت ساختن ارتباط درمانی مطلوب استفاده کند.
هرچه مقاومت مراجع برای حل کردن چالش‌های اتاق درمان بیشتر باشد، به طبع نیاز به توجه، همراهی و همدلی بیشتر درمانگر دارد. در نهایت این درمانگر است که در مسیر حل تعارضات مراجع، از او مراقبت می‌کند و آن را به سمت زندگی در پوست خود سوق می‌دهد.

امیدوارم از مقاله امروز لذت برده باشید و به شما کمک کرده باشد. لطفا نظر خود را درباره این پست در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.

مقالات مرتبط:

اهمیت رابطه درمانی در سیر پیشرفت مراجع

رابطه درمانی بی قید و شرط چه تاثیری در روند درمان دارد؟

سکوت به مثابه درمان

 

رابطه درمانی بی قید و شرط چه تأثیری در روند درمان دارد؟

مقدمه

درمان‌گر از بیمار مراقبت می‌کند تا او تجربه‌های پیشین را بازآفرینی و ترمیم کند و در این مسیر، ارتباط مبتنی بر پذیرش، باعث می‌شود که بیمار، بدون ترس از قضاوت در فضایی امن و آرام تجربه‌های گذشته خود را بهتر ببیند و آنها را بیان کند.
در این مسیر، همراهی و پذیرش درمانگر مهم است. اتاق درمان، امن‌ترین نقطه جهان برای مراجع است و درمانگر در کنار بازسازی تجربه‌های پیشین مراجع، از او مراقبت می‌کند که در نهایت بتواند، در چارچوبی امن، احساسات خود را تجربه کند.

پذیرش؛ توجه به ارزشمندی مراجع

برای درمانگران ضروری است که نسبت به مراجع خود، توجه مثبت نامشروط داشته باشند. این بدان معنی است که برای ساختن ارتباط درمانی مطلوب، درمانگر صرفاً به بودن مراجع توجه می‌کند و هیچ شرطی برای پذیرش او در نظر نمی‌گیرد.
درمانگر با پذیرش مراجع، او را در جهت رشد و بهبود روابط در زندگی شخصی همراهی می‌کند. البته، توجه بی قید و شرط درمانگر، به این معنی نیست که درمان، چارچوب منطقی و مشخص خاص خود را ندارد. بلکه پذیرش بی قید و شرط به این معنا است که درمانگر با پذیرش خود، بیمار را به‌سوی ساختن چارچوب‌های جدید در قالب درمان برای بهبود شرایط مراجع، همراهی می‌کند.

ابراز احساسات بدون ترس از دست دادن

یکی دیگر از دستاوردهای پذیرش بی قید و شرط درمانگر، رهایی و آزاد سازی احساسات مراجع است. درمانگر فضایی را برای مراجع می‌سازد که او، بدون ترس از قضاوت، براحتی احساسات خود را بیان کند و مطمئن باشد که از طرف او قضاوت نمی‌شود.
زمانی که فضای مناسبی برای مراجع فراهم شد که او احساسات خود را با درمانگر در میان بگذارد و از قضاوت شدن توسط او نترسد، به‌تدریج و در طول بازه زمانی مختلف، با دفاع ها و مقاومت‌های خود آشنا می‌شود و در ادامه مسیر، رویارویی و مواجه شدن با آنها را طی می‌کند.

به رسمیت شناختن تروماها

هر انسانی در مسیر زندگی خود با تروماهای شخصی متعددی مواجه شده است. گاه برای به رسمیت شناختن آنها تنها پذیرش بی قید و شرط درمانگر کافی است. او با پذیر خود، این امکان را برای مراجع فراهم می‌کند، زخم‌هایی که به رسمیت شناخته نشده‌اند و هر لحظه امکان خونریزی و یادآوری دوباره آنها است، دیده شود.
ساختن رابطه مطلوب با درمانگر، باعث می‌شود که مراجع دوباره زخم‌های گذشته خود را زندگی کند و با بیان احساساتی که در لحظه تجربه می‌کند به شناخت بیشتر خود و ترمیم زخم‌ها بپردازد. به رسمیت شناختن تروماها برای مراجع به این معنا است که او فردی عادی است که اتفاقات ناگواری را تجربه کرده و حال، با کمک درمانگر و سپری کردن سیر درمان، به بینش کافی نسبت به آنها می‌رسد و به ترمیم نسبی جای زخم‌های خود می‌پردازد.

درک ارزشمندی خود

کارکرد دیگر پذیرش بی قید و شرط درمانگر، درک ارزشمندی مراجع است. راجرز معتقد است که پذیرش درمانگر باعث افزایش اعتماد به نفس و انگیزه مراجع می‌شود تا از اهداف خود را دنبال کنند و در جهت تحقق بخشیدن به زندگی شخصی خود، گام بردارد، زیرا او معتقد است که افراد توانایی تحقق بخشیدن اهداف خود را دارند.

پذیرش نقاط ضعف خود

پذیرش ضعف‌های خود، یکی از دستاوردهای رابطه درمانی بی قید و شرط است. زمانی که ارتباط درمانی، به‌گونه‌ای شکل بگیرد که مراجع در بستر امن، بتواند نقاط ضعف خود را بخوبی ببیند، این ارتباط او را به سمت پیشرفت و حتی تجربه احساسات جدید سوق می‌دهد.
از طرفی همانطور که اشاره شد، منظور از ارتباط بی قید و شرط، نداشتن چارچوب و قواعد مشخص اتاق درمان نیست. در هر حال اینکه ارتباط مراجع و درمانگر، مانند سایر روابط، با توجه به شرایط و نیاز مراجع، قواعد خاص خود را دارد و ارتباط درمانی مطلوب نیز در همین بستر شکل می‌گیرد.

تأثیر پذیرش بی قید و شرط درمانگر در روند درمان

درمانگر همچون پیله ای امن، از مراجع مراقبت می‌کند که در نهایت، خودش به تنهایی بتواند به درک درستی از توانایی و قابلیت‌های خود در زندگی برسد و به تنهایی از خودش مراقبت کند و ارتباط سازنده‌ای با دنیای پیرامون خود بسازد.
پذیرش بی قید و شرط درمانگر، در چارچوب اتاق درمان، این امکان را برای مراجع فراهم می‌کند که بخوبی از مراحل سخت پذیرش احساسات سخت و دردناک عبور کند و در راستای شناخت، مراقبت و پذیرش خود گام بردارد.
 

امیدوارم از مقاله امروز لذت برده باشید و به شما کمک کنه، بتوانید فضایی امن برای درمانجویان خود فراهم کنید. لطفا نظر خود را درباره این پست در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.

مقالات مرتبط:

اهمیت رابطه درمانی در سیر پیشرفت مراجع

اهمیت رابطه درمانی در سیر پیشرفت مراجع

هدف از ایجاد رابطه درمانی مطلوب، کمک به فرد برای ساختن دنیای بهتر است. از آنجایی که ساختن این رابطه، دغدغه‌های خاص خود را دارد، پرداختن به این موضوع، تا حدی زیادی به روشن شدن این موضوع کمک می‌کند.
همان طور که می‌دانید، رابطه ارتباط درمانی بین مراجع و درمانگر، امن‌ترین پناهگاه، برای بیان احساسات است و مراجع و درمانگر در کنار هم تک تک آجر این بنا را می‌سازند. از این رو، تمرکز برای ساختن این ارتباط بر اساس، روحیات، تجربیات و مسیر زندگی هر فرد، اهمیت خاصی دارد.
از آنجایی که مراجع تمام احساساتی که در زندگی روزمره خود، انکار و سرکوب کرده را با درمانگر خود در میان می‌گذارد، ایجاد فضای امن و به دور از هر گونه قضاوت بین مراجع و درمانگر مهم‌ترین اصل درمان است. از طرفی، شکل‌گیری ارتباط درمانی بر پایه نیازهای مراجع است و یکی از مهم‌ترین اصول درمان به شمار می‌رود.

اعتماد

اعتماد و احترام اجزای اصلی یک رابطه درمانی مطلوب است. مراجع در این ارتباط تشویق می‌شوند که همدلی و صمیمیت خود را نشان دهند. مانند هر رابطه اجتماعی دیگری، رابطه درمانی دارای مرزهایی است که احترام به این مرزها به مراجع کمک می‌کند بینش کافی نسبت به زندگی و سایر روابط خود پیدا کند و در راستای بهبود آنها گام بردارد.

رازداری

اصل بعدی که برای ساختن رابطه درمانی مطلوب، بین مراجع و درمانگر، باید به آن توجه شود، رازداری است. رازداری درمانگر، به مراجع کمک می‌کند که اعتماد خود را بازسازی و از اعتمادی که در اتاق درمان شکل گرفته، در جهت بهبود روابط در زندگی شخصی خود، استفاده کند.

قضاوت نکردن

اتاق درمان، از آن جهت که مراجع، مهم و مگو تمرین رازهای خود را با درمانگر در میان می‌گذارد، امن‌ترین فضای ممکن برای تعامل و ارتباط آنها است. قضاوت کردن درمانگر، می‌تواند او را از ادامه درمان منصرف و برای همیشه از درمان بیزار کند.
قضاوت نکردن درمانگر، این امکان را برای مراجع فراهم می‌کند که خودش باشد و از دردو رنج‌های خود صحبت کند. از طرفی، قضاوت نشدن، مکانی را برای بازسازی فضای ذهنی و در نهایت ایجاد الگوهای جدید رفتاری مراجع فراهم می‌کند.

گوش دادن فعال

گوش دادن فعال، این فرصت را برای مراجع، فراهم می‌کند که براحتی افکار خود را پی بگیرد و مسیر تازه‌ای برای خود بسازد. راه‌هایی که برای بهبود این فرایند وجود دارد، سوال پرسیدن، درخواست برای شفاف‌سازی و خلاصه کردن موضوع مورد بحث است.
گوش دادن فعال شامل تمایل برای درک دیگران، نشان دادن همدلی و حمایت از آنان است. این مهارت با مهارت گوش کردن منتقدانه فرق دارد و هدف از آن ارزیابی پیام فرد دیگر برای ارائه نظر خود نیست. بلکه، هدف صرفاً شنیدن کلام است و روند درمان و عبور از موانع را سرعت می‌بخشد.

اهمیت سکوت در جلسات درمان

فروید در روان‌کاوی کلاسیک، سکوت را به‌عنوان قوی‌ترین شکل مقاومت مراجع می‌داند. در این زمان، درمانگر بهتر است در جهت شناخت بیشتر این مقاومت و مواجه سازی مراجع با آن گام بردارد. اما در برخی مراحل، درمانگر سعی می‌کند که سکوت کند. پذیرش این سکوت، ممکن است که برای مراجع آسان نباشد.
اینجا نیز، درمانگر باید رد احساسات مراجع را پیگیری و از او بخواهد که راجع به آنها صحبت کند. در واقع، درمانگر به‌عنوان ابژه ای به مراجع کمک می‌کند که احساسات خود را درک کند و در جهت شناخت و ترمیم آن گام بردارد.

چرا ساختن یک رابطه درمانی مناسب مهم است؟

کارکرد رابطه درمانی آنجایی است که روابط قبلی، دچار گسیختگی می‌شوند و در نهایت، با نتایج بهتری ترمیم می‌شوند. ما انسان‌ها در مسیر گذراندن زندگی و طی کردن چالش‌های مختلف، در حال افزایش ظرفیت روانی و توانمندی‌های خود هستیم.
اما در شرایط هیجانی خاص مانند تجربه سوگ، طلاق و بیماری، ممکن است هر انسانی متفاوت با دیگری عمل کند و احتیاج به همراهی درمانگر داشته باشد. از این رو، ساختن رابطه درمانی مطلوب به افراد کمک می‌کند که در نهایت با واقعیت مواجه شویم و ادامه مسیر را با پذیرش نسبی شرایط طی کنیم.

امیدوارم از مقاله امروز لذت برده باشید و به شما کمک کنه، رابطه درمانی مطلوبی با درمانجویان خود برقرار کنید. لطفا نظر خود را درباره این پست در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید.

برای مشاوره رایگان سیستم مدیریت هوشمند مراکز روانشناسی بر روی لینک زیر کلیک کنید.