گرفتن تاریخچه پزشکی بیمار در درمان اهمیت بالایی دارد. اما متاسفانه برخی از بیماران تاریخچه پزشکی صحیحی از خود ارائه نمی‌دهند که این مسئله می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد. از نظر برخی بیماران این اطلاعات با درمان ارتباطی ندارد. بعضی نیز با توجه به تجربه‌های قبلی، از به تعویق افتادن درمان به علت لزوم اخذ مشاوره از پزشک معالج هراسان هستند. گاه برخورد غیر حرفه‌ای پزشک با شرایط پزشکی خاص بیمار و عدم تمایل وی به درمان بیماران سیستمیک موجب می‌شود بیمار شرایط پزشکی خود را از پزشک مخفی کند. هم‌چنین در بعضی موارد سوالاتی که از بیمار جهت اخذ تاریخچه پرسیده می‌شود شفاف نیست؛ برای مثال در پاسخ به سوال «آیا بیماری خاصی دارید؟» برخی از بیماران مشکل خود را خاص نمی‌دانند و ممکن است پزشک را از مصرف داروهایی از قبیل آسپرین یا داروی کاهنده فشار خون مطلع نسازند؛ زیرا از نظر بیمار، این یک داروی خاص یا یک بیماری خاص نیست.
برای حل این مشکلات چند نکته را باید مد نظر قرار داد:
۱- لازم است که در فرایند اخذ تاریخچه به شرایط کلینیکی و ظاهری بیمار توجه داشته باشیم. برای مثال در صورتی که بیماری هنگام نشستن نفس نفس می‌زند یا صورت رنگ پریده‌ای دارد و یا راحت راه نمی‌رود باید با کنجکاوی و دقت بیشتری از وی تاریخچه گرفت.
۲- وظیفه گرفتن تاریخچه را نباید به پرسنلی که اطلاعات کافی پزشکی ندارند محول کرد یا به تکمیل فرم پذیرش توسط بیمار بسنده کرد.
۳- برخی بیماران مبتلا به بیماری‌های واگیردار و یا کسانی که مواد مخدر مصرف می‌کنند از ارائه تاریخچه به‌صورت کتبی اجتناب می‌کنند. پرسش شفاهی از این بیماران، به‌علت حفظ اسرار بیمار، به وی حس اعتماد می‌بخشد. لذا پزشک خود باید به‌صورت مستقیم در فرایند اخذ تاریخچه دخالت داشته باشد.
۴- پرسش در مورد داروهای مصرفی بیمار می‌تواند بسیار راهگشا باشد؛ زیرا با اطلاع یافتن از نام داروهای مصرفی می‌توان به وجود برخی بیماری‌ها که در تاریخچه ذکر نشده است پی برد. هم‌چنین می‌تواند در مواردی که تلفظ نام علمی بیماری برای بیمار دشوار است کمک کننده باشد.
امروزه گستره وسیعی از داروها توسط بیماران استفاده می‌شود و بسیاری از بیماران نیز نام‌های تجاری داروها را در هنگام گرفتن تاریخچه بیان می‌کنند. یک پزشک با تجربه برای به روز رسانی اطلاعات علمی خود باید از نام ژنریک و تجاری داروهای موجود در بازار و فارماکولوژی آنها آگاهی داشته باشد تا در هنگام اخذ تاریخچه بتواند به نوع بیماری پی ببرد و عوارض دارویی و تداخلات نامطلوب با بی‌حسی موضعی و داروهایی که خود تجویز می‌کند، را پیش‌بینی کند.
۵- گاهی بیماران نمی‌توانند نام داروهای مصرفی خود را به درستی بیان کنند. در صورتی که بیمار داروهای خود را به همراه نداشته باشد، اطلاعات پزشک از اسامی داروهای رایج و نیز رجوع به دفترچه بیمه بیمار جهت بررسی داروهای تجویز شده می‌تواند مفید باشد.
۶- پرسش در رابطه با سابقه بستری در بیمارستان نیز می‌تواند به کشف بیماری‌های سیستمیک که بیمار سابقه آنها را ذکر ننموده کمک کند. اقدامات پاراکلینیکی که اخیرا انجام شده از جمله انجام سی‌تی اسکن، سونوگرافی و غیره نیز می‌تواند ما را به سابقه دقیق بیماری‌ها و یا تروما و تصادف هدایت کند.
۷- پرسش در مورد سابقه حساسیت و آلرژی دارویی و مشکلات پزشکی در ملاقات‌های پیشین پزشکی نیز بسیار ضروری است و سوابق آنها باید به دقت بررسی شود.
تکنولوژی دکتر لینک با فراهم نمودن امکانات پرونده الکترونیک برای بیماران و پزشکان، امکان پیشامد خطا در تجویز دارد و تشخیص بیماری را پایین آورده و سوابق پزشکی را به آسانی با رعایت اصول امنیتی در اختیار پزشک و خود بیمار قرار می دهد. جهت کسب اطلاعات بیشتر با مشاوران ما در تماس باشید.
مقالات مرتبط:
نقش پرونده الکترونیک بر نظام سلامت
پرونده الکترونیک سلامت بیمار دکتر لینک و کاربرد های آن
