همان طور که می دانید، مهارت های ارتباطی جزء لاینفک حرفه پزشکی محسوب می شوند و البته با چالش هایفراوانی نیز مواجه هستند. بنابراین، یادگیری آنها توسط کادر پزشکی می تواند به کسب نتایج درمانی بهتر منجر شود. در این مقاله نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه را به صورت تیتر وار ارائه می کنیم که حاصل از بهبود مهارت های ارتباطی در چارچوب زیر طبقه بندی شده اند:
الف- روند مصاحبه:
- هر چه پزشک دیرتر صحبت بیمار را قطع کند، او می تواند تعداد بیشتری از مشکلات خود را بیان کند و احتمال پیدا شدن مشکل جدید در پایان مصاحبه کمتر است.
- برخلاف تصور معمول، بیماران اصولاً خلاصه صحبت می کنند. در ویزیت های متخصصانی که صحبت بیماران را قطع نمی کردند و به آنها اجازه می دادند تا مشکلاتشان را بیان کنند، این مدت زمان به طور متوسط 92 ثانیه بود.
- استفاده از سوالات باز و گوش دادن فعال، احتمال آشکار شدن نگرانی های اصلی بیمار را افزایش می دهد.
- اگر اجازه دهیم بیمار سوالات خویش را بپرسد، مشخصا اطلاعات بیشتری نیز کسب می کند.
- دریافت سرنخ های بیمار و پاسخ گویی به آنها، موجب کوتاه شدن مدت زمان ویزیت می شود.
ب- رضایت بیمار:
معمولا رضایت مندی بیمار با موارد زیر افزایش می یابد:
- ارتقای بیمار– محوری در طول مصاحبه
- پیداکردن و ارج نهادن به انتظارات بیمار
- پرسش از بیمار در مورد داشتن سوال در زمینه بیماری و اطمینان از نبود سوال پاسخ داده نشده
- ارتباط غیر کلامی پزشک (ارتباط چشمی، طرز نشستن، فاصله، ارتباط هیجانی از طریق چهره و صدا
- دادن اطلاعات، بیان احساسات، ایجاد ارتباط، همدلی و افزایش بیمار – محوری
- میزان اطلاعاتی که بیمار فکر می کند پزشک به او داده است (کم یا کافی)
- دخالت دادن بیماران سرطانی در تصمیم گیری درمانی موجب افزایش رضایت بیمار از مصاحبه می شود.
پ- درک و یادآوری بیشتر:
- اگر از بیمار بخواهیم اطلاعاتی را که فهمیده است، با کلام خودش بیان کند، میزان ماندگاری آنها تا 30 درصد افزایش می یابد.
- عدم هماهنگی در چهارچوب توضیحات پزشک، بیمار و عدم اصلاح آن در مصاحبه موجب می شود بیمار اطلاعاتی را که به او می دهیم، درک نکند.
- دسته بندی اطلاعات، مرحله بندی، خلاصه سازی، تکرار، شفاف سازی و استفاده از نمودار افزایش میزان یادآوری بیمار را به دنبال دارد.
- دادن اطلاعات نوشتاری، صوتی یا تصویری باعث افزایش رضایت، یادآوری، درک و اجرای دستورها توسط بیمار می شود.
ت. پیروی از برنامه تشخیصی– درمانی:
براساس مطالعات انجام شده، عوامل زیر در افزایش پیروی بیمار پیشنهاد می شود:
- برخورد با بیمار به صورت هم تراز، بیان منطق درمان و کمک در درک بیماری
- پرسش از بیمار در مورد اطلاعات، عقاید، نگرانی و نگرش او نسبت به بیماریش
- کشف انتظارات بیمار (چه به آن عمل شود، چه نشود)
- مهم ترین عامل در خصوص پیروی از برنامه تشخیصی– درمانی در بیماران سالخورده، ارتباط مناسب پزشک با بیمار است.
- نتایج یک تحقیق نشان می دهد که کشف عقاید بیمار در مورد ناخوشی، دارو و هم چنین درک، پذیرش و انگیزه وی موجب افزایش پیروی بیمار از برنامه درمانی تا سه ماه پس از ویزیت می گردد. به طور معمول تصور می شود که مهارت های ارتباطی عمدتا در میزان رضایت بیماران موثر هستند و علاقه و توجه به پزشک معالج را افزایش می دهند. این مساله که مهارت های ارتباطی مطلوب، موجب دستیابی به پیامدهای درمانی بهتر می شوند به اثبات رسیده و مطالعات متعدد نشان داده اند حتی بهبود پیامدهای علامتی و و فیزیولوژیک را در بیماران به دنبال دارند.
جهت دریافت مقالات و آموزش های مرتبط در زمینه مهارت های ارتباطی دکتر لینک را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
مقالات مرتبط:
روش های موثر در برخورد با بیمار
